1. Mijn streefgewicht bereiken.
In de vorige update heb ik kort toegelicht hoe dit doel tot stand is gekomen en vertelde ik hoe het me in de eerste weken van dit jaar is vergaan. Daarna werd het lastiger. Ik heb na mijn bevalling in 2021 last gekregen van, zoals ik ze noem, ‘aanvallen van buikpijn’: helse buikpijnen, waarbij het zweet me uitbreekt (het loopt in straaltjes van m’n lijf) en het gevoel flauw te vallen. Die aanvallen werden heviger en kwamen steeds vaker. De hevigste aanval was die waarbij ik flauwviel, van de trap viel en waarbij ze me met de ambulance moesten komen ophalen, omdat ik er zelf niet bovenop kwam. De weken erna stonden in het teken van onderzoeken, want dit moest toch ergens vandaan komen? De specialist zette een reeks onderzoeken in gang en voerde op mijn verzoek ook een gastroscopie (maagonderzoek) uit. En daar werd dus, geheel per toeval, gevonden wat de oorzaak is: ik heb coeliakie. Niets ernstigs, gelukkig. Maar wel blijvend en daardoor had de diagnose best wel wat impact op me.

Los van mijn gezondheid lag mijn focus de afgelopen maanden ook bij heel andere dingen, waardoor het veranderen van mijn eetpatroon een beetje is blijven hangen bij de stappen die ik eerder al had gezet. Het voordeel is dat ik die stappen nu goed onder de knie heb, waardoor ze een gewoonte geworden zijn en ik er niet meer over na hoef te denken. Ik heb me niet meer gewogen, omdat ik de druk van het ‘moeten afvallen’ wil afleren. Het klinkt heel zweverig, maar ik probeer meer van mezelf te houden en blij te zijn met de voordelen van het afvallen en laat mijn geluk niet meer afhangen van dat getal op de weegschaal. Zo lukt het me nu bijna altijd (bijna, want de naveltruitjes die in de mode zijn, zullen nooit iets voor mij zijn) om de kleding te kopen die ik leuk vind en heb ik m’n garderobe de afgelopen tijd flink uitgebreid met allerlei jurkjes. Er is voor mij geen getal meer waarbij ik ze aan mag, dat mag nu al en ik voel me er fijn in. Binnenkort volgt er wel weer een weegmoment (want ja, ik wil diep van binnen toch ook resultaat zien) en de komende periode ga ik verder aan de slag met het doorvoeren van veranderingen in mijn eetpatroon en met de coeliakie zullen dat er een stuk meer zijn dan ik aan het begin van dit jaar dacht.

3. Werk.
In de vorige update kon je lezen dat ik per half april aan de slag ben gegaan als jeugdverpleegkundige in de categorie van 0-4 jaar. Ik vond het ontzettend spannend, want ik ben al bijna 10 jaar verpleegkundige maar ik heb in al die jaren nooit ‘mijn plekje’ binnen de verpleegkunde gevonden. Ik ben inmiddels 6 weken aan het werk binnen deze nieuwe functie. Het inwerktraject duurt ongeveer een jaar, dus er staat het komende jaar nog heel veel te gebeuren en de ervaringen die ik op ga doen kunnen natuurlijk ook invloed hebben op mijn gevoel, maar op dit moment kan ik zeggen dat ik ontzettend blij ben met mijn keuze. Ik ga elke dag met veel plezier naar mijn werk, geniet ervan om de hele dag omringd te zijn door baby’s, dreumesen, peuters en kleuters en de dagen vliegen voorbij.